حبیب اله روشنفکر

سیستم‌های کشت مخلوط یکی از روش‌های مدیریت صحیح تولید محصولات زراعی است که منجر به بهبود جذب و کارایی مصرف منابع توسط گیاهان می‌شود. با توجه به محدودیت تنوع گونه‌ای گیاهان علوفه‌ای و نیاز روزافزون کشور برای تولید علوفه‌ای با کیفیت و کمیت بالا، آزمایشی به منظور ارزیابی کشت مخلوط روی ردیف یولاف زراعی (.Avena sativa L) و ماشک گل‌‌خوشه‌ای (.Vicia sativa L) در سال زراعی 94-1393 در مزرعه تحقیقاتی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا گردید. این آزمایش در قالب بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل کشت خالص یولاف، کشت خالص ماشک گل‌خوشه‌ای، 70 درصد یولاف + 30 درصد ماشک، 60 درصد یولاف + 40 درصد ماشک¬، 50 درصد یولاف + 50 درصد ماشک، 40 درصد یولاف + 60 درصد ماشک و 30 درصد یولاف + 70 درصد ماشک به روش جایگزینی بودند. روش کشت به صورت مخلوط روی ردیف در نظر گرفته شد. صفات مورد بررسی در این آزمایش شامل صفات فیزیولوژیکی، مورفولوژیکی و کیفی دو گیاه و عملکرد و اجزای عملکرد یولاف بودند. نمونه‌برداری‌ها در 5 مرحله براساس مراحل رشدی یولاف (اواخر پنجه‌زنی، اواسط ساقه‌رفتن، گلدهی کامل، اواسط خمیری دانه و رسیدگی کامل) صورت گرفت. نتایج نشان داد که در مرحله پنجه زنی یولاف، بیشترین مجموع عملکرد علوفه تر (22065 کیلوگرم در هکتار) و خشک (2310 کیلوگرم در هکتار) از کشت خالص یولاف به دست آمد. بیشترین تعداد پنجه یولاف (2.5 عدد) از نسبت 40 درصد یولاف + 60 درصد ماشک حاصل شد. بیشترین میزان شاخص سطح برگ یولاف (3.8) و ماشک (0.76) از کشت خالص دو گیاه به دست آمد. همچنین بیشترین نسبت برابری زمین عملکرد علوفه خشک (1.05) از نسبت 70 درصد یولاف + 30 درصد ماشک حاصل شد. در مرحله ساقه‌رفتن یولاف، بیشترین مجموع عملکرد علوفه تر (65223 کیلوگرم درهکتار) از نسبت 70 درصد یولاف + 30 درصد ماشک و بیشترین مجموع عملکرد علوفه خشک (7690 کیلوگرم در هکتار) از نسبت 50 درصد یولاف + 50 درصد ماشک تولید شد. بیشترین میزان شاخص سطح برگ یولاف (6.88) از نسبت 60 درصد یولاف + 40 درصد ماشک و بیشترین میزان شاخص سطح برگ ماشک (1.44) از تیمار کشت خالص حاصل شد. بیشترین تعداد شاخه های فرعی ماشک (3 عدد) از تیمار خالص به دست آمد. همچنین بیشترین نسبت برابری زمین عملکرد علوفه خشک (1.60) از نسبت 50 درصد یولاف + 50 درصد ماشک حاصل شد. در مرحله گلدهی یولاف، بیشترین مجموع عملکرد علوفه تر (134775 کیلوگرم در هکتار) و خشک (25963 کیلوگرم در هکتار) و بیشترین میزان شاخص سطح برگ یولاف (7.28) از نسبت 60 درصد یولاف + 40 درصد ماشک به دست آمد. بیشترین میزان شاخص سطح برگ ماشک از کشت خالص حاصل شد. بالاترین ارتفاع بوته یولاف (145.73 سانتی متر) و بالاترین ارتفاع بوته ماشک (123.16 سانتی متر) در نسبت 60 درصد یولاف + 40 درصد ماشک حاصل شد. همچنین بیشترین نسبت برابری زمین عملکرد علوفه خشک (1.23 ) از نسبت 60 درصد یولاف + 40 درصد ماشک به دست آمد. در مرحله خمیری دانه یولاف، بیشترین مجموع عملکرد علوفه تر (105268 کیلوگرم درهکتار) و خشک (29476 کیلوگرم در هکتار) از نسبت 60 درصد یولاف + 40 درصد ماشک تولید شد. بیشترین درصد پروتئین خام (17.49 درصد) از کشت خالص ماشک و بیشترین عملکرد پروتئین خام از نسبت 60 درصد یولاف + 40 درصد ماشک حاصل شد. بیشترین (41.71 درصد) و کمترین (30.94 درصد) درصد فیبر خام به ترتیب از نسبت 60 درصد یولاف + 40 درصد ماشک و کشت خالص ماشک به دست آمد. بیشترین (126.68 میلی‌گرم بر گرم ماده خشک) و کمترین (52.38 میلی‌گرم بر گرم ماده خشک) مقدار قندهای محلول به ترتیب متعلق به نسبت 30 درصد یولاف + 70 درصد ماشک و خالص ماشک بود. بیشترین (7.37 درصد) و کمترین (4.30 درصد) درصد خاکستر به ترتیب از کشت خالص ماشک و نسبت 70 درصد یولاف + 30 درصد ماشک حاصل شد. همچنین بیشترین نسبت برابری زمین عملکرد پروتئین خام (1.50) از نسبت 60 درصد یولاف + 40 درصد ماشک به دست آمد. در مرحله برداشت نهایی یولاف، بیشترین عملکرد بیولوژیک خشک یولاف (31818/50 کیلوگرم در هکتار) و بیشترین عملکرد دانه یولاف (5863/6 کیلوگرم در هکتار) در نسبت 70 درصد یولاف + 30 درصد ماشک تولید شد. با توجه به نتایج بدست آمده در این آزمایش به نظر می‌رسد کشت مخلوط روی ردیف یولاف و ماشک گل‌خوشه‌ای از لحاظ عملکرد کمی و کیفی، می تواند شیوه ای مناسب نسبت به کشت خالص دو گیاه مذکور باشد. همچنین برای دستیابی به علوفه‌ای با کمیت و کیفیت مطلوب می‌توان تیمار 60 درصد یولاف + 40 درصد ماشک را به دلیل داشتن بیشترین عملکرد علوفه تر و خشک و بیشترین عملکرد پروتئین خام و نسبت برابری زمین در مرحله خمیری یولاف پیشنهاد کرد.

به منظور مطالعه تاثیر نسبت¬های مختلف کاشت روی برخی خصوصیات کمی و کیفی علوفه در درهم یولاف زراعی و ماشک گل خوشه¬ای آزمایشی در سال زراعی 1394- 1393 در مزرعه تحقیقاتی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجراگردید. این تحقیق به صورت بلوک¬های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل کشت خالص یولاف، کشت خالص ماشک گل خوشه¬ای، 70 درصد یولاف + 30 درصد ماشک، 60 درصد یولاف + 40 درصد ماشک¬، 50 درصد یولاف + 50 درصد ماشک، 40 درصد یولاف + 60 درصد ماشک و 30 درصد یولاف + 70 درصد ماشک به روش جایگزینی بودند. صفات مورد بررسی در این آزمایش شامل شاخص¬های فیزیولوژیکی، صفات مرفولوژیکی، صفات کیفی و اجزای عملکرد بودند. نمونه¬ برداری¬ها در 5 مرحله بر اساس مراحل رشدی یولاف (اواخر پنجه¬زنی، مرحله ساقه رفتن، گلدهی، اواسط خمیری نرم و برداشت نهایی) صورت گرفت. نتایج نشان داد که در مرحله پنجه¬زنی بیشترین میزان عدد SPAD یولاف (91/43) و ماشک (20/25) به ترتیب از نسبت 50 درصد یولاف + 50 درصد ماشک ،70 درصد یولاف + 30 درصد ماشک و بیشترین تعداد پنجه یولاف (59/2) از نسبت 30 درصد یولاف + 70 درصد ماشک به¬دست آمد. در مرحله ساقه رفتن یولاف بیشترین مجموع عملکرد وزن تر (49566 کیلوگرم درهکتار) و عملکرد وزن خشک (2/7368 کیلوگرم در هکتار) به ترتیب از نسبت 40 درصد یولاف + 60 درصد ماشک و60 درصد یولاف + 40 درصد ماشک، بیشترین میزان شاخص سطح برگ یولاف (42/6) از تیمار خالص یولاف و بیشترین تعداد شاخه¬های فرعی ماشک از تیمار خالص ماشک به دست آمد. در مرحله گلدهی یولاف بیشترین ارتفاع بوته یولاف (86/174 سانتی ¬متر) و ماشک (99/94 سانتی متر) به ترتیب از نسبت 60 درصد یولاف + 40 درصد ماشک و50 درصد یولاف + 50 درصد ماشک و بیشترین نسبت برابری زمین (21/1LER= ) از نسبت 70 درصد یولاف + 30 درصد ماشک به¬ دست آمد. در مرحله خمیری دانه یولاف بیشترین درصد پروتئین خام (17/19 درصد) و درصد خاکستر (18/13 درصد) از تیمار خالص ماشک به دست آمد. بیشترین میزان فیبرخام (73/38 درصد) و قندهای محلول (77/145میلی گرم در گرم برگ) مربوط به تیمار خالص یولاف بود. در مرحله برداشت نهایی بیشترین وزن هزاردانه (15/31 گرم) و بیشترین عملکرد دانه یولاف (2/6867 کیلوگرم در هکتار) از نسبت 40 درصد یولاف + 60 درصد ماشک به دست آمد. به علاوه نتایج نشان داد که سرعت رشد محصول و نسبت سطح برگ در کشت مخلوط نسبت به کشت خالص بیشتر بود. به طور کلی مورفولوژی متفاوت این دو گونه در نسبت¬های مختلف کشت مخلوط درهم در به دام انداختن تشعشع خورشیدی مفید بوده که این امر به دلیل افزایش جذب نور، بهبود عملکرد دو گونه را در مقایسه با کشت خالص به دنبال داشته است.

به منظور ارزیابی اثر عناصر غذایی ماکرو و میکرو بر خصوصیات کمی و کیفی در مراحل مختلف مورفولوژیکی یولاف (Avena sativa) زراعی آزمایشی در سال زراعی 1393-1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز به مرحله¬ی اجرا درآمد. این آزمایش به صورت آزمایش کرت¬های یک بار خرد شده در قالب بلوک¬های کامل تصادفی و با 3 تکرار اجرا شد.فاکتور اصلی شامل کاربرد عناصر غذایی در 2 سطح میباشد که سطح اول (F1) : کاربرد عناصر پرمصرف خاک کاربرد که شامل نیتروژن (114 کیلوگرم در هکتار نیتروژن از منبع اوره 46 درصد) ، فسفر (8/16 کیلوگرم در هکتار فسفر از منبع سوپر فسفات)، پتاسیم (1/29 کیلوگرم در هکتار پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم) تامین شد و سطح دوم (F2) : کاربرد همزمان عناصر ماکرو (N, P, K) به همراه مخلوطی از عناصر میکرو که عناصر میکرو شامل: آهن (8/0 کیلوگرم در هکتار)، روی (08/0 کیلوگرم در هکتار)، مولیبدن (1/0 کیلوگرم در هکتار)، مس (2/0 کیلوگرم در هکتار)، بور (1/0 کیلوگرم درهکتار) و منگنز (2/0 کیلوگرم در هکتار) به صورت خاک کاربرد مورد استفاده قرار گرفت. فاکتور فرعی شامل 4 ژنوتیپ( G1, G2, G3,G4) یولاف زراعی می‏باشد. صفات مورد بررسی در این آزمایش شامل بررسی شاخص¬های فیزیولوژیکی، صفات مورفولوژیکی، صفات کیفی، عملکرد و اجزای عملکرد بودند. نمونه¬برداری¬ها در 3 مرحله ( اواخر پنجه¬زنی، اواسط خمیری نرم و رسیدگی کامل) صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که در مرحله¬ی پنجه¬زنی بیشترین عملکرد وزن خشک (1/690 گرم بر متر مربع)، عملکرد وزن تر (2760 گرم بر متر مربع)، شاخص سطح برگ (9/3) و شاخص SPAD (3/63) از اثر سطح دوم کودی (ماکرو+میکرو) بر ژنوتیپ¬های G3 به¬دست آمد که اختلاف معنی¬داری با دیگر ژنوتیپ¬ها داشتند. در مرحله¬ی خمیری نرم بیشترین میزان شاخص SPAD (91/71)، شاخص سطح برگ (5/8)، فتوسنتز (3/28 میکرو مول CO2 بر متر مربع در ثانیه)، تنفس (35/2 میلی مول بر CO2 بر متر مربع در ثانیه)، هدایت روزنه¬ای (94/0 سانتی¬متر در ثانیه)، طول خوشه (54 سانتی¬متر)، قندهای محلول (1/155 میلی¬گرم در هر گرم برگ خشک)، عملکرد وزن تر (13971 گرم بر متر مربع) و عملکرد وزن خشک (2418 گرم بر متر مربع) از اثر سطح دوم کودی (ماکرو+ میکرو) بر ژنوتیپ¬های G3 به¬دست آمد که اختلاف معنی¬داری با دیگر ژنوتیپ¬ها داشت. در مرحله¬ی رسیدگی کامل بیشترین وزن هزار دانه (4/32 گرم)، بیوماس کل (2551 گرم بر متر مربع)، عملکرد دانه (916 گرم بر متر مربع) و شاخص برداشت (93/35 درصد) تعداد شاخه های فرعی پانیکول (22عدد) از اثر سطح دوم کودی (ماکرو+میکرو) بر ژنوتیپ¬های G3 و به¬دست آمدند. در مجموع نتایج نشان داد که ژنوتیپ¬ G3 با فراهم شدن شرایط مناسب برای جذب عناصر غذایی عملکرد بهتری نسبت به سایر ژنوتیپ ها برخوردار بود.

 به منظور ارزیابی برخی شاخص¬های فیزیولوژیکی ژنوتیپ¬های مختلف یولاف زراعی (Avena sativa) با تاریخ کاشت¬های متفاوت، آزمایشی در سال زراعی 1393-1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز به مرحله¬ی اجرا درآمد. این طرح به صورت فاکتوریل بر پایه¬ی بلوک¬های کامل تصادفی با 3 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای مورد بررسی در این طرح شامل تاریخ کاشت (20آبان، 5آذر و 25آذر) و پنج ژنوتیپ مختلف یولاف زراعی (G1، G2، G3، G4 و G5) بودند. صفات مورد بررسی در این آزمایش شامل بررسی شاخص¬های فیزیولوژیکی، صفات مورفولوژیکی، صفات کیفی، عملکرد و اجزای عملکرد بودند. نمونه¬برداری¬ها در 5 مرحله ( اواخر پنجه¬زنی، اواسط ساقه رفتن، اواسط خمیری نرم، رسیدگی فیزیولوژیک و برداشت) صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که در مرحله¬ی پنجه¬زنی بیشترین عملکرد وزن خشک (1/590 گرم بر متر مربع)، عملکرد وزن تر (2178 گرم بر متر مربع)، قندهای محلول (3/153 میلی¬گرم در هر گرم برگ)، شاخص سطح برگ (5) و عدد SPAD (93/54) از تاریخ کاشت اول و از ژنوتیپ¬های G3 و G4 به¬دست آمدند که اختلاف معنی¬داری با دیگر ژنوتیپ¬ها داشتند. در مرحله¬ی ساقه رفتن بیشترین سرعت رشد خالص (43/4 گرم بر متر مربع برگ در روز)، سرعت رشد محصول (42/19 گرم بر متر مربع در روز) و شاخص سطح برگ (5/6) مربوط به تاریخ کاشت اول بود که از ژنوتیپ¬های G1 و G3 به¬دست آمدند. در مرحله¬ی خمیری نرم بیشترین میزان عدد SPAD (43/65)، شاخص سطح برگ (63/8)، فتوسنتز (47/22 میکرو مول CO2 بر متر مربع در ثانیه)، هدایت روزنه¬ای (93/0 سانتی¬متر در ثانیه)، سرعت رشد محصول (70/34 گرم بر متر مربع در روز)، سرعت رشد خالص (14/3 گرم بر متر مربع برگ در روز)، طول خوشه (43/54 سانتی¬متر)، ارتفاع بوته (5/164 سانتی¬متر)، قندهای محلول (05/57 میلی-گرم در هر گرم برگ)، عملکرد وزن تر (11330 گرم بر متر مربع) و عملکرد وزن خشک (2582 گرم بر متر مربع) از تاریخ کاشت اول و از ژنوتیپ¬های G3، G4 و G1 به¬دست آمدند. در مرحله¬ی رسیدگی فیزیولوژیک بیشترین سرعت رشد خالص (95/0 گرم بر متر مربع برگ در روز) از تاریخ کاشت اول و ژنوتیپ G1 به¬دست آمد و در مرحله¬ی برداشت بیشترین وزن هزار دانه (47/38 گرم)، عملکرد بیولوژیک (2704 گرم بر متر مربع)، عملکرد دانه (948497 گرم بر متر مربع) و شاخص برداشت (56/33 درصد) از تاریخ کاشت اول و از ژنوتیپ¬های G3 و G4 به¬دست آمدند. در مجموع نتایج نشان داد که ژنوتیپ¬های G3و G4 در تاریخ کاشت اول (20 آبان) به واسطه¬ای برخورداری از شرایط دمایی مناسب و مطلوب بودن طول دوره¬ی رویشی و زایشی، توانسته¬اند عملکرد بهتری را در این تاریخ کاشت نسبت به دو تاریخ کاشت دیگر داشته باشند ضمن اینکه از شاخص¬های فیزیولوژیکی و زراعی برتری نسبت به سایر ژنوتیپ¬ها برخوردار بودند.

چکیده:
آزمایش حاضر به منظور بررسی اثر تنش شوری بر تغییرات فیزیولوژیکی چهار ژنوتیپ یولاف زراعی در اهواز انجام شد. این آزمایش به صورت کشت گلدانی در شرایط مزرعه طی سال زراعی1392 در مزرعه تحقیقاتی شماره 2 گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران به اجرا در آمد. این آزمایش به صورت فاکتویل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تعداد دو فاکتور مورد بررسی قرار گرفت، فاکتور اول 4 ژنوتیپ یولاف زراعی، شامل V1(Weib/Flipper)، V2(MN00206/MN841845)، (V3(MN98148/OA982-6 و (V4(ND950205/HiFi و فاکتور دوم آّبیاری با آب شور در دو سطح، شامل صفر میلی مولار (آب تصفیه‌ی شهری) و 150 میلی مولار از منبع NaCl بود. نتایج نشان داد که با افزایش شوری، کمّیّت اکثر صفات اندازه گیری شده شامل وزن خشک ریشه و اندام هوایی، هدایت روزنه‌ای، تعرق، هم‌چنین میزان فتوسنتز، محتوای کلروفیل برگ و محتوای نسبی آب برگ و میزان پتاسیم برگ و ریشه به طور معنی دار کاهش یافتند. بدین ترتیب بیشترین میزان وزن خشک ریشه (12/1 گرم بر بوته) در تیمار شاهد مشاهده شد و با ایجاد تنش شوری، وزن خشک ریشه کاهش یافت (51/0 گرم بر بوته). در بین ژنوتیپ‌ها نیز بیشترین (94/0 گرم بر بوته) و کمترین (73/0 گرم بر بوته) میزان وزن خشک ریشه به ترتیب مربوط به ژنوتیپهای V4و‏‏ ‏V1 بود. بیشترین میزان وزن خشک اندام هوایی (45/1 گرم بر بوته) در تیمار شاهد بود و با ایجاد تنش شوری کاهش یافت (81/0 گرم بر بوته). در بین ژنوتیپ‌ها نیز بیشترین (22/1 گرم بر بوته) میزان وزن خشک اندام هوایی مربوط به ژنوتیپ‌های V4 و V2 و کمترین (04/1 گرم بر بوته) آن مربوط به ژنوتیپ ‏V1 بود. بیشترین میزان تعرق (81/0 میلی مول آب بر متر مربع بر ثانیه) در تیمار شاهد بود و با ایجاد تنش شوری کاهش یافت (60/0 میلی مول آب بر متر مربع بر ثانیه). در بین ژنوتیپ‌ها نیز بیشترین (73/0 میلی مول آب بر متر مربع بر ثانیه) و کمترین (68/0 میلی مول آب بر متر مربع بر ثانیه) میزان تعرق به ترتیب مربوط به ژنوتیپ‌های V3‏ و V4 بود. بیشترین میزان فتوسنتز (5/16 میکرومول CO2 بر متر مربع) در تیمار شاهد مشاهده شد و با ایجاد تنش شوری کاهش یافت (45/9 میکرومول CO2 بر متر مربع). در بین ژنوتیپ‌ها نیز بیشترین (95/13 میکرومول CO2 بر متر مربع) و کمترین (4/12 میکرومول CO2 بر متر مربع) میزان فتوسنتز مربوط به ژنوتیپ‌های V4‏ و V3 بود. بیشترین میزان عدد SPAD (4/54) در تیمار شاهد مشاهده شد و با ایجاد تنش شوری، عدد SPAD کاهش یافت (3/43) و بیشترین (2/49) و کمترین (2/48) میزان عدد SPAD به ترتیب مربوط به ژنوتیپ‌های V4و V1بود. روند تغییرات عدد SPAD نشان داد که این صفت بر اثر تنش شوری در طی زمان کاهش یافت و بیشترین (2/13) و کم‌ترین (2/9) میزان افت عدد SPAD در شرایط عدم تنش نسبت به شرایط تنش به ترتیب مربوط به ژنوتیپ‌هایV4 و V3 بود. بیشترین میزان محتوای نسبی آب برگ (4/84 درصد) در تیمار شاهد مشاهده شد و با ایجاد تنش شوری در برگ کاهش یافت (5/65 درصد). در بین ژنوتیپ‌ها نیز بیشترین (7/76 درصد) و کمترین (6/73 درصد) میزان محتوای نسبی آّب برگ به ترتیب مربوط به ژنوتیپ‌هایV3 و‏ V4 بود و روند آن نشان داد که این صفت بر اثر تنش شوری در طی زمان کاهش یافت. بیشترین (5/21 درصد) و کم‌ترین (5/15 درصد) میزان افت محتوای نسبی آّب برگ در شرایط تنش نسبت به شرایط عدم تنش به ترتیب مربوط به ژنوتیپ‌های V4 و V3 بود. بیشترین میزان پتاسیم برگ (92/7 میلی گرم بر گرم) در تیمار شاهد مشاهده شد و با ایجاد تنش شوری، میزان آن کاهش یافت (77/4 میلی گرم بر گرم). در بین ژنوتیپ‌ها نیز بیشترین (75/6 میلی گرم بر گرم) و کمترین (85/5 میلی گرم بر گرم) میزان پتاسیم برگ به ترتیب مربوط به ژنوتیپ‌های V4 وV3 بود. بیشترین میزان پتاسیم ریشه (3/6 میلی گرم بر گرم) در تیمار شاهد مشاهده شد و با ایجاد تنش شوری، میزان آن کاهش یافت (2/4 میلی گرم بر گرم). در بین ژنوتیپ‌ها نیز بیشترین (6 میلی گرم بر گرم) و کمترین (35/4 میلی گرم بر گرم) میزان پتاسیم ریشه به ترتیب مربوط به ژنوتیپ‌های V3 وV4 بود. در مقابل کمترین میزان سرعت تنفس (9/172 میکرومول CO2 بر متر مربع بر ثانیه) در تیمار شاهد مشاهده شد و با ایجاد تنش شوری افزایش یافت (3/335 میکرومول CO2 بر متر مربع بر ثانیه). در بین ژنوتیپ‌ها نیز بیشترین (1/266 میکرومول CO2 بر متر مربع بر ثانیه) و کمترین (7/237 میکرومول CO2 بر متر مربع بر ثانیه) میزان سرعت تنفس مربوط به ژنوتیپ‌های V3 و‏ V4 بود. کمترین میزان دمای برگ (1/14 سانتی‌گراد) در تیمار شاهد بود و با ایجاد تنش شوری افزایش یافت (9/18 سانتی‌گراد). در بین ژنوتیپ‌ها نیز بیشترین (9/17 سانتی‌گراد) و کمترین (5/15 سانتی‌گراد) میزان دمای برگ مربوط به ژنوتیپ‌های V1 و‏ V2بود. کمترین میزان سدیم برگ (27/2 میلی گرم بر گرم) در تیمار شاهد مشاهده شد و با ایجاد تنش شوری، میزان آن افزایش یافت (07/7 میلی گرم بر گرم). در بین ژنوتیپ‌ها نیز بیشترین (30/5 میلی گرم بر گرم) میزان سدیم برگ مربوط به ژنوتیپ‌های ‏ V1‌و V3 و کمترین (2/3 میلی گرم بر گرم) میزان آن مربوط به ژنوتیپ V4 بود. کمترین میزان سدیم ریشه (07/3 میلی گرم بر گرم) در تیمار شاهد مشاهده شد و با ایجاد تنش شوری، میزان آن افزایش یافت (2/6 میلی گرم بر گرم). در بین ژنوتیپ‌ها نیز بیشترین (75/5 میلی گرم بر گرم)‌ و کمترین (4/3 میلی گرم بر گرم) میزان سدیم ریشه مربوط به ژنوتیپ‌های V4 و V2 بود. بنابراین از نتایج حاصل از این تحقیق مشخص شد که ژنوتیپ V4 به دلیل دارا بودن قابلیت تعرق بالا توانسته که حداقل دمای برگ را کسب کند و تنفس آن نیز در میان دیگر ژنوتیپ‌ها در شرایط شوری کمتر بوده و این ژنوتیپ دارای بیشترین میزان فتوسنتز در بین ژنوتیپ‌های دیگر در شرایط شوری بود. به این ترتیب بیشترین میانگین وزن خشک اندام هوایی و کمترین میزان افت وزن خشک در شرایط تنش نسبت به تنش را دارا بود. همچنین این ژنوتیپ در شرایط تنش شوری کمترین سطح از سدیم را در برگ خود دارد و کمترین افت در میزان پتاسیم در شرایط تنش نسبت به غیر تنش را نشان داد و در کل ژنوتیپ متحمل‌تری نسبت به دیگران می باشد.