یکی از دغدغه‌های اساسی مدیران حوزه منابع انسانی، بحث استخدام کارکنان سازمان می‌باشد. عدم انتخاب درست در گزینش افراد، صدمات زیادی را به بار خواهد آورد ؛ این صدمات تنها متوجه یک مجموعه به لحاظ هزینه‌های مالی و آموزشی نبوده، بلکه یکی از جنبه‌های صدمه­ی آن، به داوطلب استخدام و سازمان باز می‌گردد، زیرا یک فرد در نتیجه عدم انتخاب درست در یک سازمان زمانی را از دست می‌دهد که بازگشت آن برای خودش و سازمان غیرممکن می‌باشد.

  یک برنامه جذب و استخدامی خوب، کمک می‌کند تا افرادی واجد شرایط و متناسب با شغل، با صداقت، درستکار و شایسته، جذب سازمان شوند و از این طریق به افزایش بهره وری و سلامت اداری سازمان کمک بسیاری خواهد نمود.

  پس از انقلاب اسلامی در ایران، یکی از نهادهایی که بخشی از فرآیند جذب نیروهای متعهد و متخصص در وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی را برعهده گرفته است، گزینش می‌باشد. همانطور که ارزیابی‌هایی بر اساس توانمندی‌های علمی تخصصی و عمومی و همچنین سلامت جسمانی و روان شناختی افراد صورت می‌گیرد، باید ارزیابی‌هایی نیز بر مبنای معیارهای ارزشی و فرهنگی نیز صورت بگیرد.

  طبیعی است هر حکومت و نظامی در پذیرش کارکنان بر مبنای فرهنگ، ساختار اقتصادی، معیارهای ارزشی و نیاز خود، به تدوین اصول و ملاک‌هایی اقدام می‌کنند تا با جذب شایسته‌ترین افراد در دستیابی به اهداف خود، مؤثر و کاراتر باشند، لذا ملاک‌ها و معیارهای گزینش نیروی انسانی نیز باید براساس اهداف، فرهنگ و ارزش‌های آن جامعه تعیین شود. یکی از مهم‌ترین معیارهایی که در گزینش نیروی انسانی در هر جامعه و سازمانی اهمیت بسیار دارد، پایبندی افراد به اصول و آرمان‌های آن کشور و سازمان مربوط می‌باشد. لذا در کشور ما نیز پایبندی به قوانین و نظام جمهوری اسلامی، و همچنین پایبندی به ارزش‌های معنوی و اسلامی و ارزش‌های اخلاقی جامعه در گزینش افراد مؤثر می‌باشد. همچنین در کنار این ملاک‌ها، جامعه نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به علاوه بررسی پیشینه و عملکرد افراد و همچنین سوابق کیفری آنها برای واگذاری مسئولیت در هر زمینه‌ای یک عمل عقلانی و ضروری به نظر می‌رسد.