بازخوانی خاطرات مبارزات پیش از انقلاب اسلامی به روایت دانشگاهیان

دکتر مهدی قمشی رئیس دانشکده مهندسی علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز به مناسبت فرارسیدن چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی، به روایت خاطراتی از مبارزات پیش از انقلاب در دانشگاه و شهر اهواز پرداخت.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه شهید چمران اهواز، در بازخوانی این خاطرات بیان شد:

در یکی از شب های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی جمعیت زیادی در حسینیه اعظم اهواز برای شنیدن یک سخنرانی جمع شده بودند؛ معمولا در این تجمعات به عنوان نیروهای جوان تر به همراه دو برادرم تلاش می کردیم اطلاعیه ها و بیانیه های صادر شده علیه شاه را برای پخش کردن، جمع آوری و به دست مردم برسانیم.

آن شب سخنرانی به دراز کشید و تنها 15 دقیقه به زمان آغاز حکومت نظامی فرصت داشتیم که به همراه دو برادرم از حسینیه اعظم به سمت منزلمان در منطقه پادادشهر حرکت کردیم. همزمان با خروج ما ارتش به تجمع کنندها حمله کرده و جمعیت حاضر در آن محل متفرق شدند؛ ارتشی ها در خیابان ها مستقر شده بودند و هر کسی را می دیدند، دستگیر می کردند.

به محضر رسیدنمان به فلکه پادادشهر، یک جیپ ارتشی جلوی پای ما ایستاد و چند نفر مسلح جلوی ما را گرفتند و مجبور شدیم برای اینکه دستگیر نشویم فورا تمامی اطلاعیه ها را که همراه داشتیم از پشت سرمان رها کنیم. یکی از ارتشی ها به ما نزدیک شد و پس از پرسیدن چندین سوال که مثلا این موقع شب اینجا چه می کنید و منزلتان کجاست و .... دستم را گرفت و کفت دستم را لمس کرد؛ این کار را به این دلیل انجام می دادند تا بدانند کف دستمان به دلیل دویدن عرق کرده است یا نه، و پس از آن با صحبت با فرمانده ما را رها کردند.

در آن زمان به اوج دوران انقلاب نزدیک می شدیم و آزادی زندانی های سیاسی در یک مرحله انجام شد؛ 25 یا 26 دی ماه 1357 زندانیان سیاسی آزاد شدند و بسیاری از مردم برای استقبال جلوی زندان کارون تجمع کرده بودند.

پس از آن قرار شد در روز 27 دی ماه که به چهارشنبه سیاه اهواز معروف شده است مردم برای بزرگداشت این زندانیان در محل سالن تربیت بدنی دانشگاه جندی شاپور سابق(شهید چمران فعلی) جمع شوند که به ناگاه تعدادی از نظامیان طرفدار رژیم شاه با تانک و تیربار به مردم حمله کردند و خیابان های منتهی به دانشگاه در محاصره آنها بود.

مراسم در حال جریان بود که ما در سالن صدای تیراندازی را شنیدم و مشخص بود شهر وضعیت نابسمانی دارد و افرادی که از بیرون می آمدند اطلاع دادند دود غلیظی شهر را فرا گرفته است. من از درب اصلی دانشگاه خارج شدم و به سمت پیچ استادیم حرکت کردم و مشاهده نمودم دو تانک و چندین نفر نیروی مسلح با آرایش نظامی در حال حرکت به سوی دانشگاه هستند؛ در آن لحظه به اتفاق چند نفر دیگر به خانه های آموزش و پرورش در محل کوی دانشگاه پناه بردیم که یکی از ساکنان آنجا با دیدن ما درب منزلش را باز کرد و ما را به داخل خانه هدایت نمود و چون در کوچه های فرعی نیز نیروهای نظامی حضور داشتند و به خانه های مردم تیراندازی می کردند، همگی درازکش در خانه حبس شدیم .

تیراندازی ادامه داشت و صدای حرکت تانک ها در خیابان نیز به گوش می رسید؛ وقتی احساس کردیم صدا ها کمتر شده است از خانه خارج شدیم و ماشین های مردم را دیدیم که توسط تانک ها تخریب شده بود اما این مسایل موجب ترس مردم نشد و روز بعد دوباره از خانه ها بیرون آمدند و به خیل جمعیت انقلابیون پیوستند در حالی که همچنان تهدید نظامی ها ادامه داشت.

در روز 28 دی ماه دیگر نظامی ها جلوی تجمع ها را نگرفتند؛ روز 29 دی ماه هم به مناسبت اربعین حسینی نیز راه پیمایی بزرگی شکل گرفت و مردم تمام خیابان نادری را پوشش دادند؛ دیگر انقلاب همه گیر شده بود و تمام مردم کشور وارد راهپیمایی ها شده بود تا اینکه در 22 بهمن ماه انقلاب اسلامی ایران انقلاب اسلامی ایران پیروز شد.

در تمامی اعتراضات و راه پیمایی های پیش از انقلاب دانشجویان حضوری فعال داشتند و محوریت با دانشگاهیان بود که اطلاعیه ها را از قم و یا پاریس به دست می آوردند و به دست مردم می رساندند.