نوشتاری از کامران رضایی جعفری؛ لزوم تدوین برنامه های آموزشی بهداشت و درمان برای جوانان

کامران رضایی جعفری عضو هیات علمی و هسته بررسی های محیطی و بوم شناختی ستاد مبارزه با بیماری کرونا دانشگاه شهید چمران اهواز در یادداشتی بر لزوم تدوین برنامه های آموزشی بهداشت و درمان برای جوانان تاکید کرد.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه شهید چمران اهواز، در این یادداشت آمده است:

 امکانات درمانی هیچ کشوری پاسخگوی  امواجی از بیماران در آستانه مرگ یا با مرگ احتمالی نیست. گفتنش آسان است؛ اما انجام آن بسیار بسیار دشوار. برای پرستاری و درمان این همه بیمار به مکان، نیروی انسانی آموخته و ابزارهای بستری و درمانی و داروهای گوناگون نیاز است. بنابراین پرورش و تهیه چنین نیرو ها، افزارها و مکان ها کاری است پرهزینه و فشل کننده اقتصاد کشور.  برای این حجم بالای نیروهای بهداشتی و درمانی در زمان های بیکاری باید چاره ای هم اندیشیده شود! بنابراین می توان گفت ایده "سپاه بهداشت" در این جا می تواند ارزیابی، امکان سنجی و بسط داده شود. از این رو پیشنهاد می شود به ایده ی  ارتش درمانی ذخیره  افزون بر سپاه بهداشت نیز باید اندیشید. نیروهای این سپاه و ارتش ویژه باید از ایرانیان تندرست  تشکیل شود. همان کاری که در گذشته انجام گرفت و  از جوانان ۱۸ ساله برای سربازی  بهداشتی استفاده شد؛ درست به نظر می رسد ولی باید ایده آن را بهنگام کرد‌.

نگارنده بر این مساله معتقد است که آموزش بهداشتی و درمانی اجباری بر  آموزش نظامی اجباری برتری دارد. زیرا تازش میکرب ها، باکتری ها ، ویروس ها و فاژها و ... کمتر از تازش بیگانگان به کشور و لشکر ایران نیست‌. می توان گفت در جهان فناوری های پیشرفته و با ایجاد ارتش های حرفه ای نه سربازی اجباری، دختران و پسران جوان ایرانی به آموزش اجباری نظامی  نیازی ندارند و تنها می توان آنها را به ورزش های دفاع شخصی و چگونگی افتادن بر زمین بر پایه تکنیک های ورزش های رزمی (مانند جودوی پیران) مجبور کرد.

گفتنی است  ایده ی اجرا شده برای دادن گواهینامه رانندگی توسط آموزشگاه های خصوصی در این گونه ورزش ها درنگ پذیر است و بیشتر ما پیر می شویم و در  ایام پیری احتمال زمین خوردن داریم. و سخن های بسیار دگر که جای آن نیست.   دریغا به جوانان خود نمی‌ آموزیم چگونه یک سرم را به یک بیمار وصل کنند یا آمپولی را بزنند یا زخمی را پانسمان کنند و.... آری  همه ی ایرانیان را نمی توان متخصص و ویژسته ی بهداشت و درمان کردد؛ اما می شود سپاه جوانان بهداشت و ارتش جوانان درمان( که پس از دوسال آموزش و خدمت؛ عضو ارتش و سپاه ذخیره  می شوند)  را پدید آورد. تا به این طریق ابتلا و بیماری های واگیری  را لگام زد .

 ایده ی سربازی جاری در کشور، پسران جوانِ درست را می گیرد و ناتندرست و ناروان درست، بیرون  می دهد! اما ایده مزبور( تشکیل سپاه بهداشت و ارتش درمان اجباری و نیز تشکیل ارتش حرفه ای نظامی برای پدافند در برابر بیگانگان جانشین طرح جاری سربازی کشور) با گذر زمان، یک یک جامعه را بخشی از نیروی بهداشتی و درمانی خواهد کرد و در هیچ  بلا و پیشامد خطرناکی کم نخواهیم آورد. گفتنی است بهره گیری از ایده ها به خاستگاه، باور و منزلت بر نمی گردد و برای آن در بازگفت های مذهبی گواه های فراوان داریم‌. برای هنگامه هایی که به مکان های بستری انبوهی از بیماران نیاز داریم بنده بهره گیری از هتل ها، مراکز مذهبی( حسینیه، تکیه، مسجد)، ورزشگاه ها و انبارها را افزون بر بیمارستان های صحرایی پیشنهاد می کنم. کاری که رونالدو با هتل های خود کرد؛ ستودنی است . البته چگونگی بهره گیری از آنها، نیاز به تدوین آیین نامه های مناسب دارد. می توان به ایده آموزش اجباری دختران و پسران خواهان  زندگی مشترک نیز اندیشید و یکی از شروط احراز صلاحیت تشکیل خانواده را داشتن مدرک مربوطه دانست.