به همت معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه، همایشی با عنوان «مرد آسمانی» صبح امروز با حضور رییس و هیات رییسه­ی دانشگاه، اساتید، روسای دانشکده ها، مدیران، کارمندان و جمعی از دانشجویان با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین علی بهجت فرزند فاضل مرحوم آیت ا... بهجت (ره) در سالن کنفرانس مدیریت دانشگاه برگزار شد.

به گزارش خبرنگار معاونت فرهنگی دانشگاه، در ابتدای این مراسم دکتر مروتی رییس دانشگاه در سخنان کوتاهی ضمن خوشامدگویی به حاضرین و اظهار مسرّت از حضور فرزند فرهیخته­ی مرحوم آیت ا... العظمی بهجت در استان خوزستان گفت: هنگامی که از حضور ایشان در استان خوزستان مطلع گشتیم، مشتاق شدیم تا از حضور مبارک ایشان در جمع دانشگاهیان بهره مند شویم و با بیانات خود، ما را به فیض برسانند.

در ادامه دکتر مخبردزفولی معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه ضمن عرض تسلیت ایام عزاداری حضرت سیدالشهدا (ع) خصوصا در روزهایی که با ورود ضریح مطهر آن حضرت به استان خوزستان عطر حسینی در استان ما مشام­نواز شده، در سخنانی اظهار داشت: بسیار خرسندم که موفق شدیم در محضر حجت الاسلام و المسلمین بهجت فرزند فاضل و فرهیخته­ی عالم ربانی، عارف، فیلسوف، محدّث و شخصیت نادر تاریخ درخشان عرفان اسلامی مرحوم حضرت آیت ا.... العظمی بهجت باشیم.

وی افزود: مرحوم آیت ا.... العظمی بهجت از مصادیق این روایت هستند که «العلماء باقون مابقی الدهر». برکات ایشان بعد از ارتحال غمبارشان برای مریدان و ارادتمندان ایشان هم­چنان و به همان شدت زمان حیات مبارکشان وجود دارد.

رییس شورای هماهنگی فعالیت های فرهنگی دانشگاه های استان تصریح کرد: اگر کسی بخواهد مثالی از یک مرجع زمان شناس، دل نبسته به دنیا، دارای کرامات و سیر و سلوک و اخلاص شگرف و بی نظیر بزند، قطعا آن شخص حضرت آیت ا... العظمی بهجت (ره) است.

هم­چنین در این مراسم، حجت الاسلام و المسلمین علی بهجت فرزند مرحوم آیت ا... بهجت در سخنانی با اشاره به خصیصه­ی دانش­اندوزی انسان و تمایل به کسب علم، اظهار داشت: علومی که انسان ها در پی کسب آن هستند همگی برای نیل به کمال می باشند و پس از شکافتن رموز علوم گوناگون و تخصص در هزاران رشته­ی علمی، نهایتا هر انسانی به مرتبه ای از علم می رسد و سپس دار فانی را وداع می گوید و مرگ، وجه مشترک تمام موجودات است اما در طول دوران حیات، ویژگی کمال­طلبی تنها مختص انسان است که کسب این ویژگی نیز از معبر دانش­اندوزی می گذرد.

وی افزود: انگیزه­ی بشر از کسب علم و کمال، دوری از جاهلیت و فاصله گرفتن از حیوانیت است و در این بین، افراد علومی را برای تحصیل برمی­گزینند که کاربرد اجتماعی بالاتری داشته باشند و در واقع بشر برای اداره­ی دنیای خود نیاز به علم دارد.

حجت الاسلام و المسلمین علی بهجت تصریح کرد: تمام موجودات از بدو آفرینش دنیا تاکنون، روزی خلق شده، چند صباحی ارتزاق می کنند و سپس رشد، ازدواج، تهیه مسکن، فرزندآوری و ادامه­ی نسل و در آخر هم مرگ را در زندگی خود تجربه می کنند، اما در این میان، تفاوت انسان با سایر موجودات در چیست؟ پاسخ این سوال همیشگی «از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود» واقعا چیست؟

وی افزود: بشر به هر میزان که پیشرفت علمی می کند به همان میزان برای خود اسباب زندگی فراهم می سازد، هم­چنانی­که شیوه و سطح زندگی فردی که تحصیلات عالیه دارد مانند یک فرد روستایی نیست، اما واقعیت این است که این درجات علمی دنیوی تنها در این دنیا موجب اعتبار و نام هستند و هنگامی که این جهان را با تمام متعلقاتش وداع گفتیم، دیگر عناوین علمی در آن دنیا ملاکی برای سنجش اعمال ما نیست و قرآن می فرماید: «قد افلح من زکیها».

فرزند مرحوم آیت ا.... العظمی بهجت در ادامه با اشاره به کتاب جامع و آسمانی قرآن که در اختیار مسلمانان قرار دارد، گفت: انسان با دیدن یک گوشی تلفن همراه به داشتن یک نظام مهندسی در ساخت و طراحی آن ایمان می آورد، پس چرا نباید به وجود یک مهندس کل در تمام جهان آفرینش با این همه نظمی که در خلقت آن به کار رفته و دقتی که در اداره­ی آن صورت می گیرد، ایمان بیاورد؟

وی گفت: اگر برای مثال، مهندسان چینی و یا پروفسورهای امریکایی به کمال معرفت و شناخت پروردگار عالم نرسند و در علم دنیوی و مادی خود بمانند، جایی برای سخن نیست اما ما مسلمانان که فرستنده و گیرنده­ی بی اشکالی به نام کلام وحی داریم چرا نباید به شناخت و معرفت نائل شویم؟

حجت الاسلام و المسلمین بهجت خاطرنشان کرد: می بایست نگاهمان را به دنیا با آموزه ها و دستورات قرآن منطبق کنیم و در همه چیز اثر خداوند جهان را ببینیم. پروردگار متعال در کتاب آسمانی قرآن در سوره­ی «ضحی» ما را به چیزهای متعدد سوگند داده و امر کرده که در آیات قرآن تدبر و اندیشه کنید تا راه و روش زندگی را بیاموزید.

وی تاکید کرد: انسان ها نباید تصور کنند آنچه در قرآن ذکر شده تنها داستانی است برای خوانده شدن، بلکه باید به سخنان کتاب آسمانی ایمان و باور قلبی پیدا کرده و سپس آن را در ذره ذره­ی زندگی پیاده کنند.

حجت الاسلام و المسلمین علی بهجت در ادامه گفت: قرآن در حقیقت برای اداره­ی نحوه­ی زندگی بشر نازل شده و قاعده­ی زندگی بشر نیز این­چنین است که خدا ابزاری را برای آموختن راه و رسم زندگی از طریق قرن ققرآن در اختیار انسان قرار می دهد و خود نآن

انسان باید راه و رسم را از این کتاب آسمانی استخراج کند و با واکاوی آیات، دستورالعمل ها و قوانین زندگی خود را کشف کند.

وی در ادامه افزود: حوادثی چون قربانی کردن حضرت ابراهیم و قیام عاشورا نیز برای گریه کردن نیستند بلکه الگو و کلیدی برای کشف قوانین زندگی بشر و کسب معرفت هستند.

حجت الاسلام و المسلمین علی بهجت در بخش دیگری از سخنانش در بیان احوالات مرحوم پدرشان گفت: ایشان در این دنیا برای خودش هیچ چیز نمی خواست و ملزومات و حتی نیازهای اولیه­ی زندگی هم در نظر ایشان با قواعد و تفکرات دیگران متفاوت بود.

وی گفت: رمز امتیاز و برتری آیت ا... بهجت این بود که ایشان سال ها پیش از بلوغ بر اثر کثرت عبادت، معصیت را می دید و لذا از آن دوری می جست و این باعث شد که دوران بچگی را در معصومیت زندگی کند و در بزرگی نیز این معصومیت را حفظ کرد.

فرزند فاضل مرحوم آیت ا... بهجت افزود: همچنانی که میکروب و ویروس جسم انسان را زمینگیر و بیمار می کند، روح انسان نیز با معصیت، سنگین و زمینگیر می شود اما مرحوم پدرم به دلیل شناخت گناه و دوری از آن، روحش سبک بود و در طول دوره­ی حیات، روح ایشان در پرواز بود لذا می توانستند بسیاری از رموز را که چشم ما قادر به مشاهده آن نیست، ببینند و این وجه تمایز ایشان نسبت به دیگران بود.

وی با توصیه­ی همگان به تفکر، خاطرنشان کرد: پیامبر اکرم در مراجعات همیشگی خود به غار حرا، در آن غار جز به تفکر به کار دیگری نمی پرداخت؛ همچنین حضرت ابراهیم و سایر انبیا و اولیای خاص خدا با تفکر به این مرتبه­ی عالی از کمال رسیدند؛ لذا گرچه اکنون درهای رسیدن به مقام نبوت بر ما انسان های عادی بسته شده اما خداوند دیگر درهای کسب مقام را بر روی ما نبسته است که با تفکر می توان به آن درجات رسید.

حجت الاسلام و المسلمین علی بهجت در پایان سخنانش گفت: مرحوم پدرم باور و یقین قلبی داشتند که این دنیا فقط یک کلاس است که طی آن مراحلی را طی می کنیم برای زیستن ابدی در کنار خداوند، و انسانی که در این دنیا از معصیت دوری می کند و با معصومیت زندگی می کند، هیچ­گاه مرگ ندارد و همیشه حی و باقی خواهد ماند و با فرا رسیدن مرگ، تنها لباس دیگری از لباس های این جهان را از تن به در می آورد و لباس نهایی را که همان لباس زندگی اخروی است بر تن می کند.